ΖΩΟ ΥΠΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ (Λύγκας)....

ΖΩΟ ΥΠΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ

Ιβηρικός Λύγκας

(Της ΤΟΥΣΑΣ ΖΑΠΠΑ)

 

Αν ο ιβηρικός λύγκας εξαφανιστεί, θα είναι το πρώτο άγριο είδος γάτας που εκλείπει ύστερα από περίπου 2.000 χρόνια.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

 Το χαιδευτικό του:
Ο ακριβοθώρητος.

Κατηγορία:
Κρισίμως κινδυνεύων.

Έχουν απομείνει:
Περίπου 200 ζώα που ζουν στην Ανδαλουσία και 50 σε αιχμαλωσία.
Στην Πορτογαλία έχει να εμφανιστεί από το 2001.

Προσδοκώμενη διάρκεια ζωής:
13 χρόνια, στο φυσικό του περιβάλλον

Απειλές:
Επιδημίες έπληξαν και μείωσαν επικίνδυνα του λαγούς που είναι η κύρια τροφή τους.
Πέρα απ΄αυτό, κινδυνέβει κυρίως από τις ανθρώπινες δραστηριότητες:την επέκταση της γεωργίας με εκχέρσωση μεγάλων εκτάσεων, τη λαθροθηρία (των λαγών), τις συγκρούσεις με αυτοκίνητα και τις παγίδες που στήνουν για άλλα ζώα, π.χ. αλεπούδες.

Ένα ακόμη λόγος να σωθεί:
Θέλει την περιοχή του "καθαρή" από κάθε είδους απειλή.
Έτσι σκοτώνει λύκους, αλεπούδες, αγριόγατες και άλλα επιβλαβή ζώα για τον άνθρωπο, όχι για να τα φάει αλλά επειδή κυνηγούν και αυτά λαγους και απειλούν την επιβίωσή τους.

Σημαντικό στοιχείο:
Αν ο Ιβηρικός Λύγκας εξαφανιστεί, θα είναι το πρώτο άγριο είδος γάτας που θα εκλείψει μετά από περίπου 2000 χρόνια.

 

Εχει όλες τις αρνητικές πρωτιές:

Είναι το πιο απειλούμενο αιλουροειδές στον κόσμο, ένα από τα πιο σπάνια θηλαστικά στον πλανήτη και βρίσκεται σε πολύ υψηλή θέση ως επικίνδυνος για εξαφάνιση, στην Κόκκινη Λίστα της Διεθνούς Ενωσης για τη Διατήρηση της Φύσης. Ο ιβηρικός λύγκας, μοναχικός και απόμακρος, ζει στην κόψη του ξυραφιού. Στενός συγγενής του ευρασιατικού λύγκα, που βρίσκεται στα Βαλκάνια, αλλά μικρότερος σε μέγεθος, περιπλανιέται στις θαμνώδεις και δασώδεις περιοχές της Ιβηρικής χερσονήσου, έχοντας όλο και λιγότερες ελπίδες επιβίωσης. Και από την Ιβηρική χερσόνησο εννοούμε πια μόνο την Ισπανία, αφού στην Πορτογαλία έχουν αρκετά χρόνια να τον δουν. Μια έρευνα που οργάνωσαν μάλιστα το 2002 δεν κατόρθωσε να εντοπίσει ούτε ένα ζώο.


Ο λύγκας είναι μια πολύ όμορφη… γάτα.
Η γούνα του, με αποχρώσεις από ανοιχτό γκρι μέχρι καφέ- κίτρινο, έχει μαύρες βούλες (σαν τη λεοπάρδαλη).
Τα μυτερά αυτιά, με δύο μαύρες φούντες, τα μελιά μάτια και τα μεγάλα μουστάκια χαρακτηρίζουν ένα ζώο με πραγματικά έξυπνο μουσούδι.
Το μήκος του δεν είναι περισσότερο από 85 έως 110 εκατοστά και το ύψος του 60-70 εκατοστά, που σημαίνει ότι είναι σχεδόν διπλάσιος από την κλασική, οικόσιτη γάτα.
Το αρσενικό είναι μεγαλύτερο από το θηλυκό και το βάρος του ξεκινά από περίπου 13 κιλά, αλλά μπορεί να φτάσει και τα 26.
Οι άκρες των ποδιών του καλύπτονται από παχύ τρίχωμα, που το βοηθά να περπατά, χωρίς να γλιστράει στο χιόνι.
Είναι δεινός αναρριχητής στα δέντρα και μπορεί να πηδάει αρκετά ψηλά ώστε να απειλήσει ένα πουλί που αρχίζει να πετάει.


Αγαπημένη του λιχουδιά είναι οι λαγοί, γι' αυτό και οι δύο επιδημίες που τους χτύπησαν τα τελευταία χρόνια κόστισαν πολύ στους ιβηρικούς λύγκες.
Οταν δεν βρίσκει λαγούς, μπορεί να φάει ερπετά, τρωκτικά, πουλιά, και μερικές φορές ακόμα και μικρά ελάφια.
Ο αρσενικός είναι αρκετά λιτοδίαιτος, αφού ένας λαγός είναι αρκετός για το ημερήσιο γεύμα του.
Εκείνη που έχει μεγαλύτερες ανάγκες είναι η θηλυκιά κατά την εποχή που εγκυμονεί ή έχει μόλις γεννήσει.
Αυτή χρειάζεται τρεις κάθε μέρα.


Οι λύγκες είναι μοναχικά ζώα, εκτός από τα θηλυκά που ζουν μαζί με τα μωρά τους.
Είναι βασικά νυκτόβιοι, που σημαίνει ότι δραστηριοποιούνται κυρίως κατά το σούρουπο και την αυγή, ενώ τη μέρα ξεκουράζονται, αν και το χειμώνα προτιμάνε να κυνηγάνε μέρα.


Την εποχή της αναπαραγωγής η θηλυκιά αφήνει την περιοχή προς… άγραν αρσενικού.
Η εγκυμοσύνη διαρκεί δύο μήνες, περίπου, και τα περισσότερα μικρά γεννιούνται Μάρτιο με Απρίλιο.
Είναι απόλυτα εξαρτώμενα από τη μητέρα τους μέχρι να γίνουν 7-10 μηνών, αλλά μένουν μαζί της για άλλους δέκα μήνες περίπου.

Οι λύγκες που έχουν απομείνει ζουν σε δύο περιοχές της Ισπανίας, οι οποίες είναι αρκετά απομακρυσμένες μεταξύ τους, κι έτσι οι δύο πληθυσμοί είναι αποκομμένοι, πράγμα που τους κάνει ακόμη πιο ευάλωτους.

Ο αριθμός τους έχει μειωθεί δραματικά και η εξαφάνισή τους θεωρείται ντροπή για τις χώρες της Ιβηρικής.

Γι' αυτό και κάποιοι προσπαθούν να αλλάξουν την κατάσταση.

Στην Πορτογαλία δραστηριοποιείται μια οργάνωση με τον τίτλο «SOS Lynx», ενώ στην Ισπανία υπάρχει ήδη ένα πρόγραμμα, που έθεσε σε εφαρμογή ομάδα Ισπανών επιστημόνων, και η Αστριντ Βάργκας, μια Ισπανο-Πορτορικανή βιολόγος, που είναι αφοσιωμένη στη διάσωση του λύγκα.

Toν Μάρτιο του 2005, η πρώτη ελπίδα χαμογέλασε στην Ανδαλουσία, καθώς γεννήθηκαν τα τρία πρώτα μωρά σε αιχμαλωσία.

ΔΥΟ - ΤΡΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ

• Η θηλυκιά δεν πρόκειται να ζευγαρώσει αν δεν βρει μια ασφαλή περιοχή για να εγκατασταθεί. Αυτό ίσως συμβεί από τον πρώτο χειμώνα που θα μείνει μόνη της, αλλά μπορεί να της πάρει και τρία χρόνια ή ακόμα κι ολόκληρη ζωή…


• Ο λύγκας μπορεί να περιμένει επί ώρες το θήραμά του, κρυμμένος πίσω από ένα θάμνο ή ένα βράχο, μέχρι να φτάσει αρκετά κοντά ώστε να το πιάσει με λίγες δρασκελιές.
Τρώει όσο χρειάζεται και το υπόλοιπο το θάβει, για να το έχει την επόμενη μέρα.


• Οι νεαροί λύγκες εγκαταλείπουν την περιοχή όπου γεννήθηκαν σε ηλικία 18-20 μηνών και χρειάζονται σχεδόν 6 μήνες μέχρι να βρουν το μέρος όπου θα εγκατασταθούν.
Μαρκάρουν την περιοχή τους με ούρα, περιττώματα ή σημάδια από νύχια στους φλοιούς των δέντρων.
Τα αρσενικά με επεκτατικές διαθέσεις συχνά συμπεριλαμβάνουν στην "επικράτειά" τους και περιοχές κάποιων θηλυκών.
Αλλος αρσενικός απαγορεύεται αυστηρότατα.


• Η μητέρα μπορεί να αλλάξει ακόμα και 12 φωλιές μέχρι να βρει μια ασφαλή για τα μωρά της, μακριά από αρπακτικά.

Το βρήκα εδώ

Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω!!!
που βαθμολογήσατε!...

Τα υπό εξαφάνιση ζώα του αύριο!......

Τα υπό εξαφάνιση ζώα του αύριο

Μια νέα επιστημονική έρευνα υποδεικνύει 20 περιοχές στον κόσμο όπου κάποια είδη ζώων, αν και δεν απειλούνται άμεσα με εξαφάνιση, υπάρχει ο κίνδυνος να εξαφανιστούν σύντομα εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Ανάμεσα στη λίστα των περιοχών συναντάμε τη Γροιλανδία και τη Σιβηρική τούνδρα, νησιά της Καραϊβικής και μέρη της νοτιοδυτικής Ασίας.


Η ερευνητική ομάδα του Λονδίνου πιστεύει ότι η μελέτη της θα βοηθήσει τους επιστήμονες και τους οικολόγους να αποτρέψουν την εξαφάνιση των ειδών μέσω της έγκαιρης παρέμβασης/πρόληψης και όχι μέσω θεραπείας.


Η μελέτη, που παρουσιάζεται στα πρακτικά της Ακαδημίας των Επιστημών (PNAS), επικεντρώνεται σε μια έννοια που ονομάζεται "λανθάνων κίνδυνος εξαφάνισης".


Υπό αυτή την έννοια, κάποια ζώα δεν αντιμετωπίζουν αυτή την περίοδο κίνδυνο εξαφάνισης και δεν περιλαμβάνονται στη λίστα με τα ζώα υπό εξαφάνιση – τη γνωστή Red List, την παγκοσμίως αποδεκτή βάση δεδομένων όπου καταγράφονται τα απειλούμενα είδη.


Ωστόσο, το πρότυπο της ανθρώπινης εξέλιξης δείχνει ότι κάποια από αυτά τα είδη που δεν βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο, μπορεί να απειληθούν με εξαφάνιση στο πολύ κοντινό μέλλον.
Αυτό μάλιστα μπορεί να γίνει πολύ πιο σύντομα από την εξαφάνιση ζώων που τώρα βρίσκονται στην ομάδα "υψηλού κινδύνου".


"Διαπιστώνουμε αυτή την αλλαγή στη λίστα των απειλούμενων ειδών στην περίπτωση του πιθήκου howler της Γουατεμάλας, ο οποίος το 2000 βρισκόταν στο τέλος της λίστας και τέσσερα χρόνια αργότερα κατατάχθηκε ανάμεσα στα απειλούμενα με εξαφάνιση ζώα καθώς καταστράφηκε μεγάλο μέρος των δασών στο οποίο ζει, εξηγεί ο επικεφαλής της έρευνας Dr Marcel Cardillo, από το Imperial College του Λονδίνου.


"Ελπίζουμε ότι οι οικολόγοι θα χρησιμοποιήσουν τα ευρήματά μας για να προλάβουν την εξαφάνιση ειδών που πρόκειται να κινδυνεύσουν στο μέλλον χωρίς να επικεντρώνονται μόνο στα ζώα που τώρα απειλούνται" συμπληρώνει.

Βίσωνες και τάρανδοι

Ο τάρανδος της Βορείου Αμερικής

Οι ερευνητές υπολόγισαν τον λανθάνων κίνδυνο εξαφάνισης για περισσότερα από 1.500 θηλαστικά.
Ενισχύοντας τα συμπεράσματα άλλων ερευνητικών ομάδων, βρήκαν ότι είδη που αντιμετωπίζουν ιδιαίτερο κίνδυνο τείνουν να έχουν σχετικά μεγάλο σώμα, ζουν σε μικρές περιοχές και αναπαράγονται με αργούς ρυθμούς.
Μερικά από αυτά τα ζώα είναι, για παράδειγμα, ο τάρανδος της Βορείου Αμερικής, η ιπτάμενη αλεπού των Σεϋχέλλων, ο καφέ λεμούριος και ένα είδος βύσωνα.
Αποτελεί μάλλον έκπληξη το γεγονός ότι οι περιοχές που φιλοξενούν είδη με ιδιαίτερα υψηλό λανθάνων κίνδυνο εξαφάνισης δεν περιλαμβάνουν γνωστά σημεία βιοποικιλότητας όπως είναι τα βαθύπεδα του Αμαζονίου και του Κονγκό αλλά αντίθετα περιλαμβάνουν περιοχές στο βόρειο Καναδά, τη βόρεια Ρωσία και τη Γροιλανδία.

Περιοχές στον κόσμο που φιλοξενούν ζώα που θα απειληθούν στο μέλλον με εξαφάνιση

"Μου δημιουργεί εντύπωση το ότι η συγκεκριμένη μελέτη δεν σημειώνει περιοχές όπως είναι τα βαθύπεδα του Αμαζονίου και του Κονγκό όπου και υπάρχουν πολλά ζώα με μικρό πληθυσμό," παρατηρεί ο Thomas Brooks του κέντρου Εφαρμοσμένων Επιστημών Βιοποικιλότητας στην Ουάσινγκτον.
Ένας λόγος γι αυτό μπορεί να είναι η έλλειψη πληροφοριών.
Ορισμένες βάσεις δεδομένων φυτών και ζώων χρειάζονται επειγόντως αναθεώρηση.

Πρόληψη

Καφέ λεμούριος

Ο περιβαλλοντολογικός οργανισμός Conservation International είναι μία από τις ομάδες που ήδη προσπαθούν να διοργανώσουν προληπτικά προγράμματα αντί να περιμένουν να δράσουν όταν τα μέλη κάποιου είδους θα είναι ήδη λιγοστά.


"Είναι κοινά παραδεκτό ανάμεσα στους οικολογικούς κύκλους ότι όποτε μας δίνεται η ευκαιρία πρέπει να ενεργούμε με τέτοιο τρόπο ώστε να προλαβαίνουμε τις εξελίξεις και να υιοθετούμε δυναμικά μέτρα πρόληψης," αναφέρει ο Brooks. "Αυτού του είδους οι λύσεις είναι πιο εύκολες αλλά και πιο οικονομικές."


"Οι διαστάσεις όμως της ανθρώπινης επίδρασης στη βιοποικιλότητα είναι τόσο μεγάλες που τα περισσότερα οικολογικά προγράμματα αναπόφευκτα θα αντιμετωπίσουν αντιδράσεις."


Ωστόσο, δεν είναι λίγα τα προγράμματα που έχουν στεφθεί με επιτυχία.
Στο εθνικό πάρκο Yellowstone, οι αρκούδες grizzly κατάφεραν να επανακάμψουν και να βγουν από την αμερικανική λίστα των απειλούμενων με εξαφάνιση ειδών.
Παράλληλα στη Βρετανία, ο αριθμός των ασημόγλαρων έχει διπλασιαστεί τα τελευταία 20 χρόνια.

Βίσωνας

Μέσω του Συνεδρίου για τη Βιολογική ποικιλομορφία, η διεθνής κοινότητα έχει θέσει ως στόχο την "σημαντική μείωση του ρυθμού απώλειας της βιοποικιλότητας" μέχρι το έτος 2010.


Παρόλα αυτά, τα νούμερα δεν είναι και τόσο ευοίωνα.
Όπως κατέληξαν επιστήμονες τον περασμένο χρόνο, 1/3 των αμφιβίων, 1/5 των θηλαστικών και 1/8 όλων των πτηνών του κόσμου απειλούνται σήμερα με εξαφάνιση.


Αν και ο άνθρωπος είναι ο κύριος λόγος που τα ζώα απειλούνται με εξαφάνιση, ο ίδιος ο άνθρωπος θα είναι αυτός που θα υποφέρει από τις συνέπειες.
Η μείωση της βιοποικιλότητας θα επηρεάσει την ανθρώπινη κοινότητα με διάφορους τρόπους.
Θα μειωθούν τα οικονομικά αξιοποιήσιμα φυσικά αγαθά, όπως είναι η ξυλεία, και θα αλλοιωθούν τα οικοσυστήματα και οι "παροχές" τους προς τον άνθρωπο – το νερό για παράδειγμα.

Το βρήκα  εδώ

Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω!!! που βαθμολογήσατε!...

Τα πουλιά μαθαίνουν τραγουδώντας (ΣΠΙΝΟΣ ΠΙΤΣΙΛΩΤΟΣ)

Τα πουλιά μαθαίνουν τραγουδώντας

Το πρώτο γονιδίωμα ωδικού πτηνού ίσως ρίξει φως στην ανθρώπινη ομιλία

Όπως τα μωρά, οι νεαροί πιτσιλωτοί σπίνοι μαθαίνουν να τραγουδούν αντιγράφοντας τους γονείς τους

Ο πιτσιλωτός σπίνος, ένα μικρό πουλί της Αυστραλίας, γίνεται το πρώτο ωδικό πτηνό που αποκαλύπτει το πλήρες γονιδίωμά του.

Τα περίπου 800 γονίδια που σχετίζονται με το πώς το χαριτωμένο πτηνό μαθαίνει να τραγουδάει ίσως αποκαλύψουν νέα στοιχεία και για τις διαταραχές της ανθρώπινης ομιλίας.

Οι νεοσσοί του πιτσιλωτού σπίνου μαθαίνουν να τραγουδούν ουσιαστικά με τον ίδιο τρόπο που τα ανθρώπινα μωρά μαθαίνουν να μιλούν: ξεκινούν βγάζοντας σχεδόν τυχαίους ήχους και συνεχίζουν αντιγράφοντας ό,τι ακούν από τους μεγαλύτερους.

«Η μάθηση του τραγουδιού [των ωδικών πτηνών] είναι εξαίρετο παράδειγμα για όλους τους τύπους της μάθησης» δήλωσε στο Reuters ο Κρις Πόντινγκ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Η γενετική αλληλουχία του σπίνου και τα πρώτα ευρήματα από την ανάλυσή της δημοσιεύονται στο βρετανικό περιοδικό Nature από διεθνή ερευνητική κοινοπραξία.

Ο πιτσιλωτός σπίνος (Taeniopygia guttata), ένα πολύχρωμο πουλί με βάρος γύρω στα 14 γραμμάρια, γίνεται μόλις το δεύτερο πτηνό με γνωστή γενετική αλληλουχία, μετά τη δημοσίευση του γονιδιώματος του κοτόπουλου το 2004.

Η εκμάθηση των τεχνικών επικοινωνίας στους σπίνους και τους ανθρώπους φαίνεται να ακολουθεί την ίδια διαδικασία, και τα δύο είδη έχουν πολλά γονίδια κοινά.

Αυτός είναι ο λόγος που ο σπίνος-ζέβρα είναι εδώ και χρόνια ένα καθιερωμένο ζωικό μοντέλο για τη μελέτη της ανθρώπινης νευροβιολογίας.

Παρόλα αυτά, η διαλεύκανση της γενετικής βάσης της επικοινωνίας μόνο εύκολη δεν θα είναι: Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες εκτιμούσαν ότι τα γονίδια του σπίνου που σχετίζονται με το τραγούδι τους θα ήταν γύρω στα 100. Η νέα μελέτη όμως εντοπίζει πάνω από 800 γονίδια των οποίων η λειτουργία αλλάζει καθώς οι σπίνοι μαθαίνουν να τραγουδούν.

Ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι πολλές από τις αλληλουχίες που δείχνουν να σχετίζονται με το τραγούδι δεν είναι πραγματικά γονίδια, αλλά αντίθετα βρίσκονται μέσα στο λεγόμενο «άχρηστο DNA».

Οι νέες γενετικές αναλύσεις επιβεβαιώνουν ότι το άχρηστο DNA μόνο άχρηστο δεν είναι.

Περισσότερα στοιχεία για τη γενετική βάση της εκμάθησης της ομιλίας ίσως προκύψουν από το γονιδίωμα του παπαγάλου, το οποίο αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί μέχρι τα τέλη του έτους.

Το διάβασα εδώ

Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω!!!

που βαθμολογήσατε!...

ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΟΝ ΣΚΥΛΟ!...

ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΟΝ ΣΚΥΛΟ!..KAI OXI MONO!...

-Μην πλησιάζεις θα σε δαγκώσει!

-Αν δεν είσαι καλό παιδί θα σε φάει ο σκύλος!

-Μακριά θα σε γεμίσει μικρόβια!

Έτσι εκφράζονται οι φόβοι και τα παιδικά τραύματα των ανθρώπων, που μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά, και που τοποθετούν όλα αδιακρίτως τα σκυλιά στην κατηγορία του λυσσασμένου, μιαρού και επικίνδυνου ζώου.

Είναι βέβαια γεγονός ότι μια ανεπτυγμένη επαφή με ένα σκύλο δημιουργεί αξεπέραστες φοβίες που διαρκούν μια ολόκληρη ζωή.

Και όταν ο γονιός φοβάται, μισεί ή - στην καλύτερη περίπτωση - αντιπαθεί τα σκυλιά, εμποδίζει τα παιδιά να αποκαταστήσουν μια φυσιολογική και εποικοδομητική σχέση με το πιο πιστό, το πιο συμβιωτικό, το πιο ανθρώπινο ζώο το σκύλο.

Η φιλοζωία στον κόσμο βρίσκεται ακόμα στο νηπιακό στάδιο.

Παρόλο που οι κάτοικοι των χωριών χρησιμοποιούν από παλιά τα σκυλιά για το κυνήγι ή για τη φύλαξη των κοπαδιών τους οι κάτοικοι των πόλεων μόλις την τελευταία δεκαετία άρχισαν να εξοικειώνονται με την ιδέα του σκύλου - συντρόφου στο σπίτι.

Δεν λείπουν βέβαια και οι υπερβολές που δίνουν λαβή για σχόλια όπως: Κοίτα που ξοδεύουν τα λεφτά τους. Δεν τα δίνουν καλύτερα σε κανένα φτωχό.

Ο σκύλος όπως ξέρουμε όλοι είναι ο καλύτερος μας φίλος και πρέπει να τον αγαπάμε και όχι να τον απεχθανόμαστε και να τον μισούμε όπως κάνει ο περισσότερος πληθυσμός των ανθρώπων.

Ο σκύλος εκπαιδεύεται στο κυνήγι και ως σύντροφος.

Μαθαίνουμε στα παιδιά να αγαπούν τον σκύλο, για να το διδάξουν κι αυτά αργότερα, στα δικά τους παιδιά.

Όποιος σέβεται τον σκύλο, σέβεται και όλα τα ζώα.

Η ημέρα των Ζώων, που εορτάζεται σε όλο τον κόσμο την 4η Οκτωβρίου, καθιερώθηκε το 1923 στην Τσεχοσλοβακία.

Σημειωτέον ότι κατά την ημέρα αυτή τιμάται η μνήμη δύο Αγίων Ζωόφιλων - Προστατών των Ζώων. Από μεν την Ορθόδοξη Εκκλησία η μνήμη του φιλοσόφου Αγίου Ιερόθεου, Αρχιεπισκόπου-Μητροπολίτου Αθηνών προ πεντακοσίων περίπου ετών, στον οποίο οφείλεται και το "εις γαρ ψυχήν μη ζωοφίλον ούν εισελεύσεται σοφία", από δε την Καθολική Εκκλησία η μνήμη του επίσης ζωόφιλου Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης.

Το βρήκα εδώ

Και βέβαια εγώ θα συμπληρώσω ότι θα πρέπει να μαθαίνουμε στα παιδιά μας να αγαπάνε και να σέβονται όλα τα ζώα και όχι μόνο τον σκύλο!

Θα πρέπει κάποτε να καταλάβουμε όλοι μας ότι έχουν τα ίδια δικαιώματα που έχουμε και εμείς πάνω στην γη!

Όπως θα πρέπει να αντιληφθούμε όλοι εμείς οι ..."καλοί άνθρωποι" ότι η φύση εκδικείται!

Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω!!! που βαθμολογήσατε!...

Ο..... ΑΡΤΕΜΗΣ

Αρτέμης (Calonectris diomedea)

(Γ. Χανδρινός)

Παρόλο που εξωτερικά μοιάζει με τους γλάρους,

ο Αρτέμης δεν συγγενεύει καθόλου μ' αυτούς. Ανήκει, όμως, στην ίδια τάξη με τα άλμπατρος των ωκεανών του νότου, κάτι που φαίνεται και στο καλοζυγισμένο και άνετο πέταγμά του.

Ο Αρτέμης έχει προσαρμοστεί άριστα να ζει μακριά από τις ακτές, αφού τρέφεται, κοιμάται και ζευγαρώνει πάντα στο ανοιχτό πέλαγος.

Στη στεριά είναι πολύ αδέξιος και ευάλωτος και έρχεται μόνο για να φωλιάσει.
Η φωλιά βρίσκεται στο βάθος μιας στοάς που ο Αρτέμης σκάβει στη ρίζα των βράχων σε ακατοίκητες βραχονησίδες και την επισκέπτεται μόνο τη νύχτα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι την ημέρα μπορεί κάποιος να βρεθεί σε μια αποικία με εκατοντάδες φωλιές, χωρίς να τις αντιληφθεί.
Ο Αρτέμης μεταναστεύει για να ξεχειμωνιάσει στον νότιο Ατλαντικό, απ' όπου επιστρέφει τον Μάρτιο.
Είναι ώριμος για αναπαραγωγή στην ηλικία των επτά περίπου ετών, έτσι, τα ανώριμα πουλιά που δεν φωλιάζουν, ενδέχεται να περάσουν χρόνια χωρίς να πατήσουν το πόδι τους στη στεριά.

Ύστερα από μερικές εβδομάδες εντατικού ταΐσματος από τους γονείς του, ο νεαρός Αρτέμης έχει μεγαλώσει τόσο πολύ, ώστε να ζυγίζει περισσότερο απ' αυτούς.
Τότε οι γονείς του τον εγκαταλείπουν και εκείνος αρχίζει να χάνει βάρος μετατρέποντάς το σε πτέρωμα.

Το βρήκα εδώ

Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω!!!

που βαθμολογήσατε!...

Μιά μιά μικρή ιστορία αλλά τόσο μεγάλη!!!!

Μιά μικρή ιστορία αλλά ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ και ΤΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ!!!

********************************************************

O μικρός μπήκε στο κατάστημα pet shop και ρώτησε τον ιδιοκτήτη.

- Πόσο κοστίζουν τα κουτάβια?....
Ο ιδιοκτήτης απάντησε πως κόστιζαν από 30 έως 50 δολάρια.
Ο μικρός, βγάζοντας ελάχιστα χρήματα από την τσέπη του είπε:
- Έχω μόνο 2 δολάρια, μπορώ τουλάχιστον να δω τα κουτάβια?...
Ο ιδιοκτήτης χαμογέλασε και σφύριξε δυνατά.
Μια σκυλίτσα μπήκε στο δωμάτιο, ακολουθούμενη από 5 κουταβάκια.
Το ένα από αυτά "κούτσαινε", με αποτέλεσμα να μείνει λίγο πιο πίσω από τα άλλα κουταβάκια.
Τότε ο μικρός ρώτησε:
- Τι έχει αυτό το κουτάβι και κουτσαίνει?
Ο ιδιοκτήτης του εξήγησε πως το κουταβάκι είχε γεννηθεί με πρόβλημα στο γοφό και πως θα έμενε έτσι σε όλη του τη ζωή.
Ο μικρός ενθουσιασμένος ζήτησε από τον άντρα να του δώσει το κουτάβι.
- θέλω να το αγοράσω είπε αποφασιστικά.
Ο άντρας γέλασε και του είπε:
- Όχι, δεν θέλεις αυτό το κουτάβι...
Αν επιμένεις όμως μπορώ να σου το χαρίσω...
Ο μικρός τσαντισμένος του είπε ότι ήθελε να αγοράσει το κουτάβι και ότι θα έκανε τα αδύνατα δυνατά να ξεπληρώσει το χρέος του στον
ιδιοκτήτη του pet shop, δίνοντας ένα ποσό κάθε μήνα.
Ο άντρας γέλασε ξανά και είπε:
- Το κουτάβι αυτό είναι άχρηστο, πραγματικά δεν σου χρειάζεται. Ποτέ δεν θα μπορέσει να τρέξει και να παίξει μαζί σου όπως τα άλλα σκυλιά...
Τότε ο μικρός σήκωσε το μπατζάκι από το παντελόνι του και άφησε να ξεπροβάλλει το αριστερό του πόδι, το οποίο υποστηριζόταν από ένα μεταλλικό σίδερο.
- Όπως βλέπετε, ούτε και εγώ θα μπορέσω να τρέξω και να παίξω μαζί του...
Επομένως το κουτάβι θα έχει κάποιον που το καταλαβαίνει...
Ο άντρας δάγκωσε τα χείλη του μην ξέροντας τι να πει...
Δακρυσμένος,προσπάθησε να χαμογελάσει και είπε:
- Εύχομαι...όλα τα κουτάβια να βρουν κάποτε έναν ιδιοκτήτη σαν κι εσένα...
Στην ζωή δεν μετράει το ποιός είσαι αλλά το αν κάποιος σε αγαπά, σε δέχεται και σε εκτιμά γι' αυτό που είσαι χωρίς όρους!...
 

Το παραπάνω κείμενο μου το έδωσε η καλή φίλη EVELINA και την ευχαριστώ

*****************************

Pet Shop

 Βραβευμένη Ταινία Μικρού Μήκους Ανεξάρτητης Ελληνικής Παραγωγής

Σενάριο:

Ένα μικρό αγόρι συγκεντρώνει χρήματα για να μπορέσει να αγοράσει ένα μικρό σκύλο. Πηγαίνοντας όμως στο Pet Shop συμβαίνει κάτι που σε κάνει να αναρωτιέσαι. Τελικά, όλα σήμερα είναι τόσο επιφανειακά;...

Σκηνοθεσία:
Μιχαήλ Γαβριήλ Ζενέλης

Πρωταγωνιστούν:

Μελέτης Γεωργιάδης, Θοδωρής Ασημάκης

Βραβεία:

*** Καλύτερης ταινίας μικρού μήκους στο Olympia International Film Festival for Children & Young People

*** Καλύτερης ταινίας μικρού μήκους στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Πάτρας και ειδική τιμητική διάκριση

*** Ειδική μνεία στο Pescara European Short Film Festival

*** Ειδική μνεία στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Νάουσας

*** Ασημένιο μετάλλιο στο Festival der Nationen

*** Ασημένιο μετάλλιο στο International Film Festival Des Nightkommerziellen Films

Τα παραπάνω - ταινία μικρού μήκους και σχετικά - τα βρήκα στην ιστοσελίδα ΚΟΛΑΖ*

 

Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω! που βαθμολογήσατε!...

Κόκκινο ελάφι - Σπάνιο και απειλούμενο!

Κόκκινο ελάφι: άλλοτε κοινό, σήμερα σπάνιο και απειλούμενο

Κάποτε ζούσε σε ολόκληρη την Ελλάδα, σήμερα εντοπίζεται μόνο στην Πάρνηθα και περιορισμένα στην Ροδόπη.
Οι πληθυσμοί του Κόκκινου Ελαφιού (Cervus elaphus), του μεγαλύτερου φυτοφάγου ζώου της χώρας μας, έχουν συρρικνωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε το είδος χαρακτηρίζεται πλέον ως κρισίμως κινδυνεύον σύμφωνα με το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας.


Σε ειδική μελέτη με τίτλο "Έρευνα Οικολογίας του Κόκκινου Ελαφιού στο Όρος Πάρνης" η περιβαλλοντική οργάνωση WWF Ελλάς κατέγραψε τα σημαντικότερα στοιχεία που αφορούν τον πληθυσμό της Πάρνηθας, τον ακμαιότερο πληθυσμό Κόκκινου Ελαφιού της χώρας.


Σύμφωνα, λοιπόν, με τα αποτελέσματα της έρευνας ο αριθμός των ελαφιών της Πάρνηθας δεν ξεπερνά τα 600.
Τα άτομα αυτά διασπείρονται αδρά από τη λίμνη του Μαραθώνα στα ανατολικά έως το όρος Πάστρα στα δυτικά.
Η χειμερινή περιοχή εξάπλωσής τους υπολογίζεται σε 360.000 στρ., ενώ η πλειοψηφία των ζώων περιορίζεται το καλοκαίρι στα υψηλότερα σημεία του βουνού (700-1.400 μ.) σε μια έκταση περίπου 44.500 στρ.
Οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις των ελαφιών παρατηρούνται σε λίγες μόλις απομονωμένες θέσεις του ορεινού όγκου της Πάρνηθας μακριά από κάθε ανθρώπινη όχληση.
Η αναλογία των αρσενικών – θηλυκών ελαφιών είναι σχεδόν 1:1.
Ωστόσο, τα μισά περίπου ενήλικα θηλυκά ελάφια βρέθηκαν χωρίς νεογνά το καλοκαίρι του 2009.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Επιστημονικό όνομα: Cervus elaphus


Κοινό όνομα: Κόκκινο Ελάφι ή Ελάφι


Περιγραφή: Αρσενικό με κέρατα που απορρίπτονται κάθε χρόνο ("κλαδοκέρατα").
Και τα δύο φύλα με φαιοκίτρινη κηλίδα γύρω από την ουρά ("κάτοπτρο") (λευκωπή στα άλλα δύο ελαφοειδή της Ελλάδας: το Ζαρκάδι και το Πλατώνι).


Βάρος: Αρσενικό 75-340 κιλά, θηλυκά 56-254 κιλά (ανάλογα με το υποείδος).


Τροφή: Θεωρείται «μικτός βοσκητής», τρέφεται δηλαδή τόσο με κλαδιά και φύλλα δέντρων όσο και με διάφορες πόες.


Βιότοπος: Τα διάφορα υποείδη εμφανίζονται σε μια μεγάλη ποικιλία βιοτόπων.
Τα ελάφια στην Ελλάδα είναι κατά κύριο λόγο δασόβια.


Προσδόκιμο ζωής: Έως 27 χρόνια αν και τα περισσότερα ζώα ζουν λιγότερο από 15 χρόνια.


Κύριες απειλές: Λαθραίο κυνήγι είναι η κύρια αιτία που περιορίζει την εξάπλωση του είδους στη χώρα. Η απώλεια βιοτόπων επίσης εξαιτίας της εντατικοποίησης της γεωργίας και της επέκτασης των οικιστικών εκτάσεων περιορίζει τα διαθέσιμα ενδιαιτήματα για το είδος ενώ εμποδίζει κυρίως τη φυσική διασπορά του σε νέους βιότοπους. Εγκαταλελειμμένα σκυλιά οδηγούνται συχνά στην απελπισμένη επιλογή θήρευσης ελαφιών στην περιοχή του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας


Πληθυσμοί στην Ελλάδα: Ο πιο ακμαίος πληθυσμός βρίσκεται στον Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας.
Μικρός πληθυσμός βρίσκεται στη Ροδόπη, κοντά στα σύνορα με τη Βουλγαρία.
Ζώα που έχουν προέλθει από τον πληθυσμό της Πάρνηθας έχουν μεταφερθεί στα Κρατικά Εκτροφεία: Κοζάνης, Χρυσοπηγής Σερρών, Μονής Αγάθωνος Φθιώτιδας, Καλουσίου Πατρών.
Από τα κρατικά εκτροφεία κατά καιρούς απελευθερώνονται ζώα σε ελεγχόμενες κυνηγετικές περιοχές με σκοπό τη θήρα.
Εμπλουτισμός με λίγα ζώα έχει γίνει στην περιοχή Ραφταναίων-Πραμάντων Ηπείρου ενώ μια σειρά άλλων ανεπίσημων απελευθερώσεων ή διατήρησης σε αιχμαλωσία από ιδιώτες αναφέρονται για διάφορες περιοχές της χώρας.


Χαρακτηριστικό είναι ότι ο πληθυσμός αυτός δεν παρουσιάζει γεωμετρική αύξηση, συγκριτικά με την απογραφή του 1994, όπως θα αναμενόταν για έναν πληθυσμό που δεν πιέζεται από φυσικούς θηρευτές (π.χ. λύκος, αρκούδα).
Ωστόσο, μια σειρά άλλων παραγόντων επιδρούν ανασταλτικά τόσο για την αύξηση όσο και τη διατήρηση του υπάρχοντος πληθυσμού: το λαθραίο κυνήγι, τα τροχαία ατυχήματα, η θήρευση των ελαφιών από εγκαταλελειμμένα σκυλιά, αλλά και η επέκταση των οικιστικών εκτάσεων στη γύρω περιοχή είναι οι κυριότεροι από αυτούς.
Η απώλεια βιοτόπων εξαιτίας της εντατικοποίησης της γεωργίας και της επέκτασης των οικιστικών εκτάσεων μαζί με τη λαθροθηρία αποτελούν άλλωστε τους κύριους λόγους που εμποδίζουν τη φυσική του διασπορά σε νέους βιότοπους.


Για τη διατήρηση του υπάρχοντος πληθυσμού, αλλά και την εξάπλωσή του είδους σε νέους βιότοπους πέρα από την Πάρνηθα είναι απαραίτητη, μεταξύ άλλων, η βελτίωση και εφαρμογή της σχετικής νομοθεσίας που αφορά στην εμπορία, τη θήρευση, τη διακίνηση, διατήρηση σε αιχμαλωσία και την απελευθέρωση των ζώων.
Εξαιρετικά σημαντική κρίνεται και η δημιουργία ενός κέντρου περίθαλψης, χειρισμού και γενετικού ελέγχου των ζώων.
Τέλος, απαιτείται η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης και ιδιαίτερα των κατοίκων και επισκεπτών περιοχών όπου θα μπορούσαν να δημιουργηθούν νέοι υποπληθυσμοί.


"Το Κόκκινο Ελάφι είναι το μεγαλύτερο φυτοφάγο ζώο της Ελλάδας. Ως αναπόσπαστο στοιχείο της ελληνικής φύσης μπορεί να παίξει ουσιαστικό ρόλο στη διαμόρφωση και την εξέλιξη των οικοσυστημάτων, ειδικά στις μέρες μας όπου η ελεύθερη κτηνοτροφία σταδιακά εγκαταλείπεται", σημειώνει ο Παναγιώτης Λατσούδης, Δασολόγος/Υπεύθυνος του προγράμματος για το ελάφι.
"Γι’ αυτό πρέπει να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα ώστε να διατηρηθούν οι υπάρχοντες πληθυσμοί, αλλά και να γίνουν συστηματικές προσπάθειες για την εξάπλωση του είδους σε νέους βιότοπους", καταλήγει ο κ. Λατσούδης.


Η μελέτη με τίτλο "Έρευνα Οικολογίας του Κόκκινου Ελαφιού στο Όρος Πάρνης" ξεκίνησε το 2007, στο πλαίσιο του προγράμματος "Γνωρίζω – Συμμετέχω - Προστατεύω: Εθνικός Δρυμός Πάρνηθας" με την υποστήριξη της Eurobank EFG και στη συνέχεια εντάχθηκε στο πρόγραμμα "Το Μέλλον των Δασών", που εκπονείται από το WWF Ελλάς και συγχρηματοδοτείται από τα Κοινωφελή Ιδρύματα Ι.Σ. Λάτση, Α.Γ. Λεβέντη και Μποδοσάκη, καθώς και από τις εισφορές των υποστηρικτών της οργάνωσης.
Για την εκπόνηση της μελέτης, η οργάνωση συνεργάστηκε με το τμήμα βιολογίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, τον Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Πάρνηθας και το Δασαρχείο Πάρνηθας.
Στην εκπόνηση της μελέτης συνεργάστηκαν και πολλοί άλλοι ειδικοί επιστήμονες, καθώς και αριθμός εθελοντών της οργάνωσης.

Το διάβασα εδώ

Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω!!!

που βαθμολογήσατε!...